شهاب سنگ( که قرار پیش‌بینی ناسا، سقوط آن به زمین در ماه مبارک رمضان می‌باشد) یا ستارهٔ طارق که در قرآنِ‌کریم ذکر گردیده است؟
در روایات اسلامی چندین بار از این ستارهٔ دنباله دار سخن به میان آمده و پیامبر اسلام(ص) نیز مفصّل درباره آن در حدیثی طولانی، اشاره نموده که نشان می‌دهد موضوع از اهمّیتی خاص برخوردار است؛
پیامبر(ص) فرمودند: هرگاه در ماه رمضان صدای صیحه بلند شد پس در شوّال جنگ آغاز می گردد. گفتیم: ای رسول خدا، صدای بلند چیست؟ فرمود: «صدای شدید فرو افتادن چیزی است در ماه رمضان، در شب جمعه ای، در سالی پر از زلزله ها که خوابیده را بیدار می کند، ایستاده را می‌نشاند و دختران جوان را از سراپرده هایشان بیرون می‌آورد.
بنابراین، هرگاه نماز صبح روز جمعه را خواندید، داخل خانه هایتان شوید، درها را ببندید، خود را بپوشانید و گوش هایتان را بگیرید. هرگاه آن بانگ بلند را احساس کردید، برای خدا به سجده در افتید و بگویید: “سُبحان القدّوس، سُبحان القدّوس، ربّنا القدّوس”. زیرا هر کس چنین کند، نجات می‌یابد و هر کس چنین نکند، نابود می‌شود.
در روایتی دیگر آمده است:
طلوع ستاره‌ای درخشان در سمت مشرق است که همچون ماه می‌درخشد سپس دو جانب آن خم گردد به طوری که گوییٰ دو جانب آن می‌خواهند به همدیگر متّصل شوند. سپس پدید آمدن سرخی در آسمان است که در فضا پراکنده گردد.
در روایتی هم رسول خدا(ص) فرموده‌اند: هرگاه شب نیمه رمضان شب جمعه باشد، از آسمان صدایی خواهد بود که بر اثر آن هفتاد هزار نفر بیهوش، هفتاد هزار نفر گنگ و هفتاد هزار دوشیزه، پرده هایشان شکافته می شود
گفتند: ای رسول خدا، پس چه کسی سالم می‌ماند؟
فرمود: “کسی که در خانه‌اش بماند و به سجده پناه بَرَد و بلند تکبیر بگوید”
گفتنی است، حادثه یادشده، در روز جمعه نیمه رمضان، تقریباً هنگام طلوع آفتاب یا کمی پس از آن، به وقت عربستان سعودی، رخ می دهد. البتّه چنین به نظر می‌رسد، اقدامات احتیاطی که پیامبر اسلام(ص) به آنها اشاره فرموده است، بیشتر متوجّه مردم مشرق زمین، خصوصاً ساکنان «خاورمیانه»، می شود.
در روایات اسلامی و قرآن‌کریم به صراحت از آخرالزّمان و برخورد ستاره‌گان با یکدیگر و تیره شدن آفتاب و به هم خوردن نظم سیّارات و زلزله های شدید و آتشفشان به عنوان دلایلی برای نزدیکی قیامت یاد شده است؛
امّا بر اساس روایات در هنگام ظهور و قبل ازآن نیز از برخورد دنباله داری به زمین یاد شده که موجب کشته شدن عدّه زیادی می‌گردد ولی پایان جهان نیست و ضمن اینکه تاریخی برای آن تعیین نشده است.
در قرآنِ‌کریم، در سوره ای “طارق”؛
به طارق قسم یاد شده و آن را ستاره ثاقب لقب داده‌اند. در تفسیر این سوره آمده است که: طارق همان ستاره دنباله داری است که در آخرالزّمان به زمین نزدیک می‌شود و با زمین برخورد می کند. منظور از طارق، رَوِنده در شب یا کوبنده شب است، که در قرآن‌کریم به آن قسم یاد شده و ستاره درخشانی است که نور آن بسیار با نفوذ و زیباست؛
ثاقب به معنای فرو رونده و نفوذ کننده است، ظهور این ستاره دلیلی بر نزدیکی آخرالزّمان بوده و در انتهای سوره نیز به کافران هشدار داده شده است.
- آیا طارق یکی از پنج صیحه است؟
اگر در متن روایات دقّت کنیم، می‌بینیم که به چرخش این ستاره دنباله‌دار در فواصل معیّن زمانی اشاره شده و از جمله، حوادث با آن، طوفان و هلاکت قوم نوح(ع) و سپس هلاکت قوم ابراهیم(ع)، قوم لوط(ع) در زمان حضرت ابراهیم(ع) می‌زیسته و حضرت لوط(ع) را در این قوم ترویج می‌نموده که با افزایش گناهان و اصرار بر آن، این قوم با یک صیحه هلاک شده اند.” و بار دیگر این ستاره دنباله دار در زمان حضرت موسی(ع) و نابودی قوم فرعون ظاهر شده و آخرین بار طبق این روایت در زمان شهادت حضرت یحیی(ع) بوده است. بنابراین می توان گفت که این ستاره در فواصل زمانی مختلف از نزدیکی زمین عبور و باعث پیدایش حوادثی در زمین می‌گردد.
از جمله این حوادث زلزله، آتشفشان، بارنده‌گی های شدید و سِیل است که در نهایت منجر به مرگ عدّه زیادی از مردم خواهد شد و تأکید بر این است که آزمایشی برای مؤمنان و عذابی برای کافران است و در قرآن از آن با نام صیحه یاد شده است.
در سقوط بخشی از این ستاره، عدّه زیادی کشته شده و عدّه زیادی کر، گنگ و کور می گردند. در روایت رسیده از رسول خدا(ص)، از ایشان سؤال می‌شود که در آن زمان ما را به چه امر می‌فرمایید؟ و حضرت پاسخ می دهند: “صدقه بدهید و بر شماست نماز، تسبیح، تکبیر و قرائت قرآن در آن هنگام.”
سپس پرسیده می‌شود که چه علامتی برای آن است که ( صیحه) وقت دیگری از سال نباشد؟
و حضرت می فرمایند: “اگر نیمه ماه مبارک رمضان گذشت و این اتّفاق نیفتاد، در آن سال ایمن هستید.”
در اینجا پیامبر(ص) توصیه می‌فرمایند که برای ایمنی از این واقعه، به منزل بروید و تمام درها و پنجره ها را محکم ببندید و لباس ضخیم بپوشید یا خود را با پارچه یا پوشش ضخیمی بپوشانید و گوش های خود را محکم بگیرید (ببندید) و به تسبیح، نماز جماعت و سجده طولانی مشغول گردید.
حالت سجده، بهترین حالت برای جلوگیری از بیهوشی و مرگ در موقع خوف شدید است و این امر اثبات شده است. در هنگام خوف شدید تغییراتی در جسم انسان صورت می گیرد، مثل: عرق کردن، لرزش بدن و تغییراتی نیز در باطن جسم صورت می گیرد که عبارت است از: ترشّح هورمون های مختلف، از جمله آدرنالین، که موجب بسته شدن رگ های خونی و جریان خون در بدن می شود.
و خصوصاً در مناطق بالاتر بدن مثل سر، موجب می شود خون به مغز نرسد. میزان هورمون بستگی به میزان ترس و خوف دارد و در حالت ترس شدید، به طور کلّی مانع رسیدن خون به مغز شده که در نتیجه احساس سرگیجه و سپس بیهوشی و در نهایت سکته مغزی و اغماء و مرگ خواهد شد.
اگر انسان در این وضعیّت در حالت سجده باشد، مغز پایین تر از سطح قلب قرار خواهد گرفت و همین طور سایر اعضای بدن در حالت ارتفاع کمتر از قلب قرار گرفته و خون با فشار بیشتر به همه اعضای بدن و از جمله مغز می رسد و چون سر پایین تر از اعضای بدن قرار دارد، خون با فشار به مغز می رسد و مانع از بسته شدن رگ های مغز در اثر تنگی عروق خواهد شد و در نهایت مانع از بیهوشی و اغماء و مرگ مغزی می گردد. بنابراین تنها راه مصونیت در حالت ترس شدید، سجده است و این نماز و سجده تنها از سنّت های اسلامی و از معجزات پیامبر اعظم(ص) است. ضمن اینکه یاد خدا و تمرکز بر ذکر، موجب آرامش انسان می گردد؛ “الا بذکر الله تطمئنّ القلوب” و از ترشّح هورمون های اضافی در بدن جلوگیری می کند و جریان خون را به حالت عادّی باز می گرداند. هنگام سجده همچنین بارهای الکترو مغناطیسی جمع شده در بدن، دفع می گردد.
نکته دیگر این است که در حالت سجده، انسان رو به قبله است و در این حالت، مدارهای مغناطیسی زمین با جسم هماهنگ شده و احساس آرامش همراه با تنظیم جریان خون در بدن اتّفاق می افتد و در تنظیم ضربان قلب مؤثّر است.
سپس گفته شده است، در هنگام آشکار شدن ستاره طارق ذکر “سبحان القدّوس سبحان القدّوس ربنّا القدّوس” را تکرار کنید.
تسبیح و ذکر، غذای روح و مایه آرامش انسان در هنگام خوف شدید است. تسبیح، غذا و دوای مؤمن است و تنها غذای جسم در هنگام سجده و نماز است همان طور که گفته شده، تسبیح، غذای فرشتگان در آسمان هاست. تسبیح موجب تقویت جسم است و همان طور که پیامبر اکرم(ص) به حضرت فاطمه(س)، هنگامی که از ضعف جسمی و خستگی در انجام امور منزل شکایت کردند، فرمودند: «بهترین خدمتکار و کمک برای تو را معرفی کنم؟ وقتی به رختخواب می روی 33 بار سبحان الله و 33 بار الحمد لله و 34 بار الله اکبر بگو.
در روایتی دیگر از پیامبر اسلام(ص) داریم که می فرمایند: “در سه سال قحطی و گرسنگی هنگام خروج دجّال، طعام و غذای شما تسبیح و تقدیس است و این مؤمنان را کفایت می کند از غذا و آب و در آن روز تکبیر و تسبیح و تحمید به جای غذا، خواهد بود.”
امّا اینکه بر این موضوع تأکید شده که نماز صبح را در مسجد و به جماعت بخوانند، علّت آن مصون ماندن از وسوسه های شیطان است، زیرا در جماعت، انسان اعتماد به نفس بیشتری داشته و شیطان بر او مسلّط نمی شود و در حالت ترس و خوف شدید شیطان بر انسان مسلّط می گردد؛ بنابراین توصیه شده که نماز را به جماعت و در مسجد برگزار کنید و همین اتّحاد در جماعت، ایمان را در دل ها محکم کرده و اعتماد به نفس داده و از شدّت خوف و ترس انسان می کاهد. در نهایت چنانچه عمر انسان به آخر رسیده باشد، بهترین حالت لقای پروردگار، سجده است
“خدایا مرگ ما را در نماز و سجده قرار بده”
در روایات اسلامی چندین بار از این ستارهٔ دنباله دار سخن به میان آمده و پیامبر اسلام(ص) نیز مفصّل درباره آن در حدیثی طولانی، اشاره نموده که نشان می‌دهد موضوع از اهمّیتی خاص برخوردار است؛
پیامبر(ص) فرمودند: هرگاه در ماه رمضان صدای صیحه بلند شد پس در شوّال جنگ آغاز می گردد. گفتیم: ای رسول خدا، صدای بلند چیست؟ فرمود: «صدای شدید فرو افتادن چیزی است در ماه رمضان، در شب جمعه ای، در سالی پر از زلزله ها که خوابیده را بیدار می کند، ایستاده را می‌نشاند و دختران جوان را از سراپرده هایشان بیرون می‌آورد.
بنابراین، هرگاه نماز صبح روز جمعه را خواندید، داخل خانه هایتان شوید، درها را ببندید، خود را بپوشانید و گوش هایتان را بگیرید. هرگاه آن بانگ بلند را احساس کردید، برای خدا به سجده در افتید و بگویید: “سُبحان القدّوس، سُبحان القدّوس، ربّنا القدّوس”. زیرا هر کس چنین کند، نجات می‌یابد و هر کس چنین نکند، نابود می‌شود.
در روایتی دیگر آمده است:
طلوع ستاره‌ای درخشان در سمت مشرق است که همچون ماه می‌درخشد سپس دو جانب آن خم گردد به طوری که گوییٰ دو جانب آن می‌خواهند به همدیگر متّصل شوند. سپس پدید آمدن سرخی در آسمان است که در فضا پراکنده گردد.
در روایتی هم رسول خدا(ص) فرموده‌اند: هرگاه شب نیمه رمضان شب جمعه باشد، از آسمان صدایی خواهد بود که بر اثر آن هفتاد هزار نفر بیهوش، هفتاد هزار نفر گنگ و هفتاد هزار دوشیزه، پرده هایشان شکافته می شود
گفتند: ای رسول خدا، پس چه کسی سالم می‌ماند؟
فرمود: “کسی که در خانه‌اش بماند و به سجده پناه بَرَد و بلند تکبیر بگوید”
گفتنی است، حادثه یادشده، در روز جمعه نیمه رمضان، تقریباً هنگام طلوع آفتاب یا کمی پس از آن، به وقت عربستان سعودی، رخ می دهد. البتّه چنین به نظر می‌رسد، اقدامات احتیاطی که پیامبر اسلام(ص) به آنها اشاره فرموده است، بیشتر متوجّه مردم مشرق زمین، خصوصاً ساکنان «خاورمیانه»، می شود.
در روایات اسلامی و قرآن‌کریم به صراحت از آخرالزّمان و برخورد ستاره‌گان با یکدیگر و تیره شدن آفتاب و به هم خوردن نظم سیّارات و زلزله های شدید و آتشفشان به عنوان دلایلی برای نزدیکی قیامت یاد شده است؛
امّا بر اساس روایات در هنگام ظهور و قبل ازآن نیز از برخورد دنباله داری به زمین یاد شده که موجب کشته شدن عدّه زیادی می‌گردد ولی پایان جهان نیست و ضمن اینکه تاریخی برای آن تعیین نشده است.
در قرآنِ‌کریم، در سوره ای “طارق”؛
به طارق قسم یاد شده و آن را ستاره ثاقب لقب داده‌اند. در تفسیر این سوره آمده است که: طارق همان ستاره دنباله داری است که در آخرالزّمان به زمین نزدیک می‌شود و با زمین برخورد می کند. منظور از طارق، رَوِنده در شب یا کوبنده شب است، که در قرآن‌کریم به آن قسم یاد شده و ستاره درخشانی است که نور آن بسیار با نفوذ و زیباست؛
ثاقب به معنای فرو رونده و نفوذ کننده است، ظهور این ستاره دلیلی بر نزدیکی آخرالزّمان بوده و در انتهای سوره نیز به کافران هشدار داده شده است.
- آیا طارق یکی از پنج صیحه است؟
اگر در متن روایات دقّت کنیم، می‌بینیم که به چرخش این ستاره دنباله‌دار در فواصل معیّن زمانی اشاره شده و از جمله، حوادث با آن، طوفان و هلاکت قوم نوح(ع) و سپس هلاکت قوم ابراهیم(ع)، قوم لوط(ع) در زمان حضرت ابراهیم(ع) می‌زیسته و حضرت لوط(ع) را در این قوم ترویج می‌نموده که با افزایش گناهان و اصرار بر آن، این قوم با یک صیحه هلاک شده اند.” و بار دیگر این ستاره دنباله دار در زمان حضرت موسی(ع) و نابودی قوم فرعون ظاهر شده و آخرین بار طبق این روایت در زمان شهادت حضرت یحیی(ع) بوده است. بنابراین می توان گفت که این ستاره در فواصل زمانی مختلف از نزدیکی زمین عبور و باعث پیدایش حوادثی در زمین می‌گردد.
از جمله این حوادث زلزله، آتشفشان، بارنده‌گی های شدید و سِیل است که در نهایت منجر به مرگ عدّه زیادی از مردم خواهد شد و تأکید بر این است که آزمایشی برای مؤمنان و عذابی برای کافران است و در قرآن از آن با نام صیحه یاد شده است.
در سقوط بخشی از این ستاره، عدّه زیادی کشته شده و عدّه زیادی کر، گنگ و کور می گردند. در روایت رسیده از رسول خدا(ص)، از ایشان سؤال می‌شود که در آن زمان ما را به چه امر می‌فرمایید؟ و حضرت پاسخ می دهند: “صدقه بدهید و بر شماست نماز، تسبیح، تکبیر و قرائت قرآن در آن هنگام.”
سپس پرسیده می‌شود که چه علامتی برای آن است که ( صیحه) وقت دیگری از سال نباشد؟
و حضرت می فرمایند: “اگر نیمه ماه مبارک رمضان گذشت و این اتّفاق نیفتاد، در آن سال ایمن هستید.”
در اینجا پیامبر(ص) توصیه می‌فرمایند که برای ایمنی از این واقعه، به منزل بروید و تمام درها و پنجره ها را محکم ببندید و لباس ضخیم بپوشید یا خود را با پارچه یا پوشش ضخیمی بپوشانید و گوش های خود را محکم بگیرید (ببندید) و به تسبیح، نماز جماعت و سجده طولانی مشغول گردید.
حالت سجده، بهترین حالت برای جلوگیری از بیهوشی و مرگ در موقع خوف شدید است و این امر اثبات شده است. در هنگام خوف شدید تغییراتی در جسم انسان صورت می گیرد، مثل: عرق کردن، لرزش بدن و تغییراتی نیز در باطن جسم صورت می گیرد که عبارت است از: ترشّح هورمون های مختلف، از جمله آدرنالین، که موجب بسته شدن رگ های خونی و جریان خون در بدن می شود.
و خصوصاً در مناطق بالاتر بدن مثل سر، موجب می شود خون به مغز نرسد. میزان هورمون بستگی به میزان ترس و خوف دارد و در حالت ترس شدید، به طور کلّی مانع رسیدن خون به مغز شده که در نتیجه احساس سرگیجه و سپس بیهوشی و در نهایت سکته مغزی و اغماء و مرگ خواهد شد.
اگر انسان در این وضعیّت در حالت سجده باشد، مغز پایین تر از سطح قلب قرار خواهد گرفت و همین طور سایر اعضای بدن در حالت ارتفاع کمتر از قلب قرار گرفته و خون با فشار بیشتر به همه اعضای بدن و از جمله مغز می رسد و چون سر پایین تر از اعضای بدن قرار دارد، خون با فشار به مغز می رسد و مانع از بسته شدن رگ های مغز در اثر تنگی عروق خواهد شد و در نهایت مانع از بیهوشی و اغماء و مرگ مغزی می گردد. بنابراین تنها راه مصونیت در حالت ترس شدید، سجده است و این نماز و سجده تنها از سنّت های اسلامی و از معجزات پیامبر اعظم(ص) است. ضمن اینکه یاد خدا و تمرکز بر ذکر، موجب آرامش انسان می گردد؛ “الا بذکر الله تطمئنّ القلوب” و از ترشّح هورمون های اضافی در بدن جلوگیری می کند و جریان خون را به حالت عادّی باز می گرداند. هنگام سجده همچنین بارهای الکترو مغناطیسی جمع شده در بدن، دفع می گردد.
نکته دیگر این است که در حالت سجده، انسان رو به قبله است و در این حالت، مدارهای مغناطیسی زمین با جسم هماهنگ شده و احساس آرامش همراه با تنظیم جریان خون در بدن اتّفاق می افتد و در تنظیم ضربان قلب مؤثّر است.
سپس گفته شده است، در هنگام آشکار شدن ستاره طارق ذکر “سبحان القدّوس سبحان القدّوس ربنّا القدّوس” را تکرار کنید.
تسبیح و ذکر، غذای روح و مایه آرامش انسان در هنگام خوف شدید است. تسبیح، غذا و دوای مؤمن است و تنها غذای جسم در هنگام سجده و نماز است همان طور که گفته شده، تسبیح، غذای فرشتگان در آسمان هاست. تسبیح موجب تقویت جسم است و همان طور که پیامبر اکرم(ص) به حضرت فاطمه(س)، هنگامی که از ضعف جسمی و خستگی در انجام امور منزل شکایت کردند، فرمودند: «بهترین خدمتکار و کمک برای تو را معرفی کنم؟ وقتی به رختخواب می روی 33 بار سبحان الله و 33 بار الحمد لله و 34 بار الله اکبر بگو.
در روایتی دیگر از پیامبر اسلام(ص) داریم که می فرمایند: “در سه سال قحطی و گرسنگی هنگام خروج دجّال، طعام و غذای شما تسبیح و تقدیس است و این مؤمنان را کفایت می کند از غذا و آب و در آن روز تکبیر و تسبیح و تحمید به جای غذا، خواهد بود.”
امّا اینکه بر این موضوع تأکید شده که نماز صبح را در مسجد و به جماعت بخوانند، علّت آن مصون ماندن از وسوسه های شیطان است، زیرا در جماعت، انسان اعتماد به نفس بیشتری داشته و شیطان بر او مسلّط نمی شود و در حالت ترس و خوف شدید شیطان بر انسان مسلّط می گردد؛ بنابراین توصیه شده که نماز را به جماعت و در مسجد برگزار کنید و همین اتّحاد در جماعت، ایمان را در دل ها محکم کرده و اعتماد به نفس داده و از شدّت خوف و ترس انسان می کاهد. در نهایت چنانچه عمر انسان به آخر رسیده باشد، بهترین حالت لقای پروردگار، سجده است
