Sunday, January 24, 2021
Thursday, December 10, 2020
Behaviour of muhammad ص
د حضرت محمد ص ۱۰۰ خويونه!
د ثواب په نیت یې شیر کړی
صدقه جاری ده شیر کول یی
۱ - پر لار باندي يې په ارامي او عزت تګ کاوه
۲ - د تګ په وخت کي يې قدمونه پر مځکه نه کشول.
۳ -نظر يې کښته اچاوه او مځکي ته يې کتل .
۴ - ﻫﺮ څوک چه به يې ليده سلام به يې وراچاوه او چا دده تر مخه سلام ندى وراچولى.
۵ -کله چه به يې چاته لاس په لاس کي ورکړى ژر به يې د هغه لاس نه خوشي کاوه.
۶ -د خلګو سره يې داسي ژوند کاوه چه هرچا به فکر کاوه چه د هغه حضرت هغه نژدي کس دى .
۷ - ﻫيچاته به يې د سترګو تر بيخو نه کتل او مخامخ به يې ورته کتل.
۸ - هيچاته به يې برګ برګ نه کتل .
۹ -چه کله به يې اشاره کوله په لاس به يې اشاره کوله نه په وريځو او سترګو .
۱۰- اوږده مهال يې پټه خوله (ﺳﮑﻮت) درلود د اړتيا پرته يې خبره نه کوله.
۱۱- ﻫﺮکله چه به يې د چا سره خبري کولي د هغه خبرو ته يې ډير غوږ نيوى
۱۲- د هر چا سره چه به يې خبري کولي په بشپړ ډول به يې سينه ورګرځوله او مخامخ به ورته کښينستى.
۱۳-د هر چا سره چه به کښينستى تر څو چه هغه به د ولاړيدو اراده نه وه کړي هغه ﺣﻀﺮﺕ نه ولاړيدى.
۱۴- د خداى ج د يادولو پرته نه په مجلس کي کښينستلى او نه ځيني ولاړ سوى دى .
۱۵- مجلس ته د داخليدو په وخت کي د مجلس په ﺁﺧﺮ او دروازى ته نژدي کښينستى نه د مجلس په منځ کي .
۱۶- په ﻣﺠﻠﺲ کي به يې ځانته ځاى نه ځانګړى کاوه او منعه يې ځينى کوله .
۱۷- هيڅکله يې د خلګو په حضور کي ﺗﮑﻴﻪ نه کوله.
۱۸- ﺍﮐﺜﺮه ناستي يي مخ پر قبله وي.
۱۹- که به دده په مخکي دده ناخوښه کار پيښ سو ده به ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ نيوى .
۲۰- که به د چا څخه ﺧﻄﺎ ﺻﺎﺩﺭه سوه هغه يې نه نقلوله .
۲۱- د چا څخه يې په خبرو کي غچ نه اخيستى .
۲۲- هيڅکله يې د چا سره جنګ او جګړي نه کولي .
۲۳- هيڅکله ېي د چا خبري نه پريکولي ﻣﮕﺮ که يې ﻟﻐﻮ اﻭ ﺑﺎﻃﻞ حرف نه واى ويلي.
۲۴- د سوال ځواب يې څو ځله تکرار کوى ترڅو په جواب کي يې اوريدونکى شکمن نسي.
۲۵- کله چه به يې د چا څخه ﻧﺎﺻﻮﺍبي خبري اوريدي نه يې ورته ويل چه « ولي پلاني داسي ويل » ﺑﻠﮑﻪ فرمايل يي چه « په ﺑﻌﻀﻲ خلګو څه کيږي چه داسي وايي؟ »
۲۶- د غريبانو سره يې زياته ناسته او ولاړه درلوده او ډوډۍ بٙه يې هم ورسره خوړله.
۲۷- د ﺑﻨﺪﮔﺎنو اﻭ ﻏﻼﻣﺎنو بلنه يې هم منله.
۲۸- ﻫﺪﻳﻪ يې ﻗﺒﻮلوله که څه هم به د شيدو يو جام وو.
۲۹- تر هر څه زياته يې وصيله رحمي پر ځاى کوله .
۳۰-د خپلوانو سره يې نيکي کوله بيله دي چه پر نورو بهتري ورکړي .
۳۱- ښه کار ته يې ﺗﺤﺴﻴﻦ اﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ فرمايل او بد کار به يي غندى او نهي کاوه به يي.
۳۲- هغه څه چه د خلګو د ﺩﻳﻦ اﻭ ﺩﻧﻴﺎ د اصلاح موجب کيدل دوى ته به يې وفرمايل : کوم څه چه حاضران يې له ما اوري غايبانو ته يې هم وروسوئ.
۳۳- ﻫﺮچا چه به ﻋﺬﺭ راوړى دهغه عذر يې قبولاوه .
۳۴- هيڅوک يي سپک نه ګاڼه .
۳۵- هيڅکله يې چاته ښکنځل ندي کړي او چاته يې په بدو نومونو نه ويل .
۳۶- هيڅوک يې د خپلو ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎنو اﻭپه ده پورې د تړلي کسان يې نفرتي نه کړل.
۳۷- هيڅکله يې د چا عيبونه نه پلټل .
۳۸- دخلګو د شر څخه يي پرهيز کاوه د دوى څخه نه ګوښه کيدى او د ټولو سره ﺧﻮﺷﺨﻮى وو .
۳۹- هيڅکله يې د خلګو بد نه ويل او د هغوى زيات صفت يې هم نه کاوه .
۴۰- د نورو پر ګستاخي يې ﺻﺒﺮ کاوه او د ﺑﺪۍ جزا يې په ﻧﻴﮑﻲ سره ورکوله .
۴۱- د ناروغانو ﻋﻴﺎﺩﺕ يې کاوه که څه هم به د مديني شريفي په ليري نقطه کي وو.
۴۲- د خپلو ﺍﺻﺤﺎبانو خبر يې اخيستى او ددوى د حالاتو پوښتنه يې کوله.
۴۳- ﺍﺻﺤﺎبانو ته به يي په ښو نومونو ور ږغ کاوه.
۴۴-د ﺍﺻﺤﺎبانو سره به يې په ﮐﺎرونو کي ډيري مشوري کولي او پر هغه به يې ټينګار کاوه.
۴۵- ﺩ يارانو په منځ کي به کښينستى که به کومه ستونځه راتله چا نسواى کولاى چه ددوى په منځ کي پيغمبر وپيژني .
۴۶- د خپلو ﻳﺎﺭﺍنو په منځ کي به يي ﺍﻧﺲ اﻭ ﺍﻟﻔﺖ راوستى.
۴۷- وعدي او تړون ته ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﺗﺮﻳﻦ انسان وو.
۴۸- کله چه به يې ﻓﻘﻴﺮ ته کوم شي بخښي پخپل لاس يې ورکاوه او چاته يې نه حواله کاوه .
۴۹- که به پر لمانځه وو او دده مخي ته څوک راغلى واى لمونځ يې لنډ وايه
۵۰- که به پر لمانځه وو او ماشوم به ژړل لمونځ يي لنډ وايه .
۵۱- پر د هغه کسان زيات ګران وو چه خير يې نورو ته زيات رسيدى
۵۲- هيڅوک دده د ﻣﺤﻀﺮ څخه ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ نه وو او فرمايل به يي « د هغو کسانو حاجتونه راوروسئ څوک چه يي تر ما نسي رارسولاى . »
۵۳- ﻫﺮکله چه به چا دده څخه د حاجت خواست کاوه که سم وو روا يې باله او که نه وو په ښو خبرو يې راضي کاوه.
۵۴- د هيچا درخواست يې نه رداوه ﻣﮕﺮ که به په ﻣﻌﺼﻴﺖ کښي وو .
۵۵- دسپين ږيرو يي زيات عزت کاوه او پر کشرانو ډير ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ وو .
۵۶- د ﻏﺮﻳﺒﺎنو يي زيات ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ کاوه .
۵۷-د شرخوښو زړونه يې په ﻧﻴﮑﻲ باندي ترلاسه کول او ﻣﺠﺬﻭبول يي.
۵۸- په ښکاره به ﻣﺘﺒﺴﻢ (پر شونډو خندان) وو او په ﻋﻴﻦﺣﺎﻝ کي يې په زړه کي د الله ج څخه بيره ﺯﻳﺎته وه .
۵۹- کله چه به خوشحال وو سترګي يې يوه پر بله ايښودي او د خوشحالۍ ﺍﻇﻬﺎﺭ يي کاوه
۶۰- دده ﺍﮐﺜﺮه ﺧﻨﺪا د ﺗﺒﺴﻢ ﻭه خندا يې ږغ نه درلودي.
۶۱- کله کله به يې ﻣﺰﺍﺡ کوله اما د مزاح او خندا په ﺑﻬﺎﻧﻪ يي نامناسب اﻭ ﺑﺎﻃﻞ حروف نه ويل.
۶۲-ﺑﺪ نوم ته يي ﺗﻐﻴﻴﺮ ورکاوه او د هغه پر ځاى يي ښه نوم کاراوه .
۶۳-ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻱ او سړه سينه يي هم مهاله پر خښم وړانديوالى کاوه .
۶۴- د شتمنۍ د هلاکت پر وخت خښم نه ورتلى او نه هم ناارامه کيدى .
۶۵- د خداى ج لپاره دومره په قهر کيدى چه بل چا به نه پيژندى.
۶۶- هيڅکله يې د ځان غچ نه اخيستى ﻣﮕﺮ بغير له هغو چه د ﺣﻖ حريم يې ماتوى.
۶۷- د محمد ص په وړاندي تر ټولو ﻣﻨﻔﻮﺭﺗﺮين خوى درواغ ويل وو.
۶۸- د خوشحالۍ او خفګان پر مهال يې د حق د يادولو پرته بل څه پر ژبه جاري نه وو .
۶۹- هيڅکله يې پيسي نه ذخيره کولي .
۷۰- په ﺧﻮﺭﺍﮎ اﻭ ﭘﻮښاﮎ کي تر خپلو خدمت ګارانو زيات شى نه درلودي .
۷۱-پر خاورو کښينستي او ډوډۍ يې هم ورباندي خوړله مګر پاکي يې تر هر څه خوښيده.
۷۲- پر مځکه بيديدى .
۷۳- بوټونه او کالي يې خپله اغوستل .
۷۴- پخپلو لاسونو يي شيدي څښلى او د اوښ پښي يې پخپله تړلي.
۷۵- ﻫﺮ ﻣﺮکب چه به ورته ﻣﻬﻴﺎ وو ورباندي سپريدى او فرق نه ورکاوه.
۷۶-ﻫﺮځاى ته چه به تلى هغه خپله عبا (چپني ته ورته جامه ده ) يي همواروله او ګټه يې ځيني اخستله .
۷۷- دده ﺣﻀﺮﺕ اکثره جامي سپيني وي.
۷۸- چه نوى جامه به جوړه کړه مخکنۍ يې ﻓﻘﻴﺮ ته بخښله.
۷۹- ﻓﺎﺧﺮﻱ ډوله جامه يي د جمعي د ورځي وه.
۸۰- د بوټونو او کاليو د داغوستلو پر مهال يې له ښي خوا پيل کاوه.
۸۱- ببر او خيرن ويښتان يې ﮐﺮﺍﻫﺖ ګڼل.
۸۲-ﻫﻤﻴﺸﻪ به ﺧﻮﺷﺒﻮ وو او زيات ﻣﺨﺎﺭﺝ يې د عطرونو پر رانيولو وو .
۸۳-ﻫﻤﻴﺸﻪ به يې اودس درلودى او د اوداسه پر مهال يي مسواک واهه .
۸۴- لمونځ لکه دده د سترګو نور وو ارامي او استراحت يې په لمانځه کي موندل .
۸۵- د هري مياشتي پر ديارلسم ، څوارلسم او پنځلسمه ورځ يې روژه نيوله .
۸۶- هيڅکله يې کوم نعمت پوري نه خندل .
۸۷- د الله تعالى لږ ﻧﻌﻤﺖ يې ډير باله .
۸۸- هيڅکله يې غذا نه ﺗﻌﺮيفوله او نه يې بد پسي ويل .
۸۹-د ﻏﺬﺍ پر موقع چه به هر څه ﺣﺎﺿﺮ وو ﻣﻴﻞ يي ورته ښکاره کاوه .
۹۰- ﺩ سترخان پر سر يې له خپلي خوا غذا نورو ته وراړوله .
۹۱-د ﻏﺬﺍ پر مهال تر ټولو ژر ﺣﺎﺿﺮيدى او تر ټولو وروسته ځيني ولاړيدى.
۹۲- چه وږى به نه وو د ډوډۍ ميل يې نه کاوه او تر مړيدو وړاندي يې د ډوډۍ څخه انصراف کاوه يعنى پر ماړه نس يې ډوډۍ نه خوړله .
۹۳- ﻣﻌﺪي يې هيڅکله دوي غذاوي هم مهاله جمع نکړي .
۹۴- په ﻏﺬﺍ کي يې هيڅکله ټيغ (آروغ) ندى ايستلى .
۹۵-تر خپله وسه يې يواځي ډوډۍ نه خوړله .
۹۶-تر ډوډۍ خوړولو وروسته يې لاسونه پريمينځل او پر خپل مخ يې کشول .
۹۷- د اوبو څښلو پر مهال يې دري ساه وي (اېندي) نيولي په اول کي يې ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ اﻭ په ﺁﺧﺮ کي يې ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ويله .
۹۸- تر هر ډول مستورو او حياداره پيغلو ﺣﻴﺎناک وو.
۹۹- کله چه به کورته داخيلدى دري واره يې اجازه غوښته .
۱۰۰- د کور داخل وختونه يي پر دري برخو ويشلي وو : يوه برخه د الله ج دپاره ، بله برخه د کورنۍ او دريمه برخه يې د ځان او خلګو دپاره وه.
Monday, May 18, 2020
شب لیله القدر
۱ـ د شپې وروسته د سهار وخت لمر وړانګې نه وي ، ګرد به هم نه وي ، ځکه ګڼ شمیر ملائکې چې ځمکې ته راغلی وي ، د ختلو په حالت کې وي.
عیني شرح بخاري ـ ۵ ـ ۶۵.
۲ـ دغه شپه صفا ستره او پاکه وي ،
مسند احمد ابو یعلی ـ ۳۶۵.
۳ ـ پدې شپه نه زیاته ګرمي وي او نه یخني.
ابن کثیر ـ ۴ ـ ۴۳۱.
۴ ـ پدې شپه اسمان کې ستوري نه ویشتل کیږي.
ابن کثیر ـ ۴ ـ ۴۳۱.
۵ ـ امام ابن جریر طبري د ځینو بزرګانو څخه نقل کړی دی ، چې پدې شپه هر شی ځمکې ته ټیټیږي ، او الله ته سجده کوي ، او بیرته عادي حالت ته راګرځي ، مګر هر څوک یې نه ویني کیدای شي دیر ورباندې پوه هم نه شي،
عیني ـ ۵ ـ ۳۲۵.
۶ ـ د ځینو علماوو تجربه دا ده ، چې پدې شپه د سمندرونو او کوهیانو بی خونده اوبه خوندوري وي.
العرف الشذي ـ ۳۲۷.
۷ ـ پدې شپه ملائکې د هغه مسلمان سره میلاویږي ، چې بخشش ورته شوی وي ، او د دغه مسلمان زړه نرم وي ، ژړا ورځي
چا چې تر اخیره ولوسته سبحان الله ولیکﺉ
Thursday, May 14, 2020
قهرمان های جهان
مهمترین جنرالان مسلمانان در زمان امویان و کارنامه هایشان :
مسلمه بن عبدالملک اموی/ فاتح قله های روم
جناد بن امیه / فاتح رودوس
عقبه بن نافع / فاتح آفریقا
قتیبه بن مسلم / فاتح سرزمین های ماوراالنهر
طارق بن زیاد / فاتح اندلس
السمح بن مالک الخولانی / فاتح سبتمانیا
عبدالرحمن بن عبدالله الغافقی / فاتح سرزمین الغال
معاویه بن هشام الامویی / فاتح خرشنه
موسی بن نصیر / فاتح اشپیله
محمد بن قاسم ثقفی/ فاتح هند و سند
عقبه بن حجاج اسلولی / فاتح جیلیقه
عنبسه بن سحیب الکلبی / فاتح سانس
حبیب بن ابی عبیده / فاتح سرقوسه
یزید بن مهلب العتکی/ فاتح جرجان
یزید بن معاویه امویی/ محاصره قسطنطنیه برای بار اول
عبدالله بن سوار العبدی / فاتح قیقان
سنان بن سلمه الهذلی / فاتح البودهییه
عباد بن زیاد الامویی / فاتح قندهار
المنذر بن جواد العبدی / فاتح قصدار
عبد الله بن قيس الفزاري / فاتح جزيره زيكوس
عمر بن الحباب السلمي / فاتح كمخ
Saturday, May 2, 2020
قصه اسلامی
د موسی عليه السلام او يوې بېوزلې کورنۍ کيسه
وایي یوه ډېره بې وزله کورنۍ وه دومره بې وزلې چې د سهار او ماښام د ډوډۍ درک یې نه و ، یوه ورځ یې مېرمنې خپل خاوند ته وویل ایا موسٰی علیه السلام د الله ج نبي او استازی نه دی ؟
خاوند یې ورغبرګه کړه ولې نه بې شکه چې نبي دی .
ــ سباته چې موسٰی علیه السلام د الله ج ملاقات ته ځي نو ته ولې نه ورته وایې چې الله تعالٰی ته زموږ د ددې سختې بې وزلي یادونه وکړي او شتمن شو چې پاتې ژوند لږ سوکاله تېر کړو !!
ــ سمه ده سبا به زه موسٰی علیه السلام ته ووایم .
سباشو موسٰی علیه السلام ته یې د خپلې بې وزلي کیسه وکړه چې الله تعالٰی ته یې یادونه وکړي .
( الله تعالٰی په هر څه خبر دی ) خو کله چې موسٰی علیه السلام د الله ج ملاقات ته ورغی نو د ددې بې وزلې کورنۍ یادونه یې ورته وکړه ، الله تعالٰی ورته وویل چې ورته ووایه چې زه به یې ښه شتمن کړم خو دا شتمني به یې یو کال وي او بیا یې بیرته ځینې اخلم !
موسٰی علیه السلام د بې وزلې کورنۍ مشر ته دالله ج خبره وکړه ، ډېر زیات خوشحال شول او د الله تعالٰی د نعمتونو بارانونه له هر پلوه پرې را ورېدل او په ډېر لږ وخت کې ښه شتمن شول .
خو یوه ورځ یې مېرمنې ورته وویل : خاونده ! ته پوهېږې چې الله تعالٰی موږ ته د یوه کال د شتمني خبر راکړی نور به بیرته بې وزلي کیږو نو خوښه دې نه ده چې له دې شته شتمني څخه داسې ګټه واخلو چې بیا مو د بې وزلي په وخت کې هم په ثمر راشي له خلکو سره به ښېګړه وکړو او هغوۍ به هرو مرو دبې وزلي پر مهال له موږ سره مرسته کوي؟
خاوند یې ورته وویل : سمه ده ولې نه ! او د اوو لارو په مېنځ کې یې یوه خېمه ودروله ، له هر لوري به چې لارویان راتلل ډوډۍ سړې اوبه به یې ورکولې ، دې کار یې دوام وموند تر دې چې له کال څخه خبره واوښته ، ددوۍ هم د الله تعالٰی ټاکلې وعدې ته ورپام نه و خو موسٰی علیه السلام یې له کال څخه زیاتې شتمني حیران کړ ، کله چې بیا د الله تعالٰی ملاقات ته ولاړ نو له الله تعالٰی څخه یې د دغو بې وزلو د شتمني په هکله ــ چې له کال څخه ور اوښتې وه ــ وپوښتل چې څنګه له کال څخه زیاته وپایېده !!
الله تعالٰی ورته وویل : ما هغوۍ ته د روزي یوه دروازه پرانسته او هغوۍ اوه (۷) دروازې زما بندګانو ته پرانستې نو نه غواړم چې زما بنده دې(۷) دروازې پرانستې وي او زه یوه پرې بنده کړم .
—————-
پند : د الله تعالٰی په ورکړه
دعبرت لپاره یی شیر کړي
Wednesday, April 1, 2020
About Covid 19 in quran ul karim
(در اصل بعضی این آیات در باره پیامبر ص وبعضی ان در باره ولید بن مغیره نازل شده و چون قران کتابی است که به هر زمانه تعلق دارد میتواند اشاره ی به این زمان هم باشد )
1- بله ، زمان ظهور وی ذکر شده است.
2- در كجا ظاهر شد.
3- دلیل ظهور آن ذکر شد.
4- راه مقابله با آن و جلوگیری از بروز آن هنگام ظاهر شدن را ذکر کرد.
5- از حکمت ظاهر آن یاد کرده.
6- قران حتی نام صحیح آن را ذکر کرده.
همه این ها در سوره مبارکه مدثر ذکر شده:
- این ویروس که انسان را متعجب کرده و باعث از بین رفتن جان بسیاری از مردم شده ، زنده نمانده وعلائم روشنی ندارد ، دانشمندان آنرا نامیدند (covid19).کوید 19 به این دلیل که به نظر می رسید اواخر سال2019 بوجود آمده است.
این در آیه- ۲۸-۲۹-۳۰ سوره مدثر ذکر شده است).
(لا تبقي ولا تذر، لواحة للبشر، عليها تسعة عشر)
.بلایی است که نه کاملا میکشد و نه کاملا رها میکند.پوست بشر را می سوزاند .بر آن نوزده گمارده شده (اشاره به کوید19)
این ویروس در کشوری ظاهر شد که در حال حاضر دومین قدرت اقتصادی در جهان و اولین کشور در جهان از نظر تراکم جمعیت است.
و اشاره به آن در آیات۱۱- 12 و 13 سوره مدثر آمده است:(ذرني ومن خلقت وحيدا، وجعلت له مالا ممدودا، وبنين شهودا). (رهاشده در قومی که خلقتی خاص دارند.وثروت فراوان دارند.وجمعیتی نظاره گر فراوان).
بله ، در چین ظاهر شده است ، که تاکنون به یک و نیم میلیارد نفر نزدیک نشده است ، شاهد افزایش جمعیت آن هستیم و اقتصاد آن افزایش یافته و پول های آن بخصوص در ابتدای این قرن تمدید شده است و هنوز هم آرزو می کند که افزایش یابد.
در مورد نحوه مقابله با این ویروس ، همه دنیا هنوز در حال فکر کردن ، تحقیق و به دنبال معالجه هستند. در حالی که در ابتدای سوره مدثر ذکر شده است ، در شش مرحله خلاصه می شود: آگاهی ، احتیاط بسیار ، پاکسازی ، تردد سالم ، عدم تحریک و صبر.
- آگاهی و هشدار به مردم در مورد خطر این ویروس ، که در آیه1و 2 ذکر شده است:(یاایهاالمدثر):ای کسی که خود را پوشاندهای(قرنطینه کرده ای). (قم فأنذر): (برخیز و هشدار بده).
- یاد خدا و دعا ، که در آیه 3 ذکر شده فراوان کنید: (وربّك فكبّر).(و پروردگارت را بزرگدار).
- پاکسازی ، ضد عفونی کردن ، شستن دست و لباس ، که در آیه 4 ذکر شده است:(وثيابك فطهّر). (لباسهای خود راتطهیر کن).
- # تردد سالم ، با عدم آميزش با مردم ، به منظور جلوگيري از آسيب ديدن از اين پلیدی ، كه در آيه 5 ذكر شده است:(والرجز فاهجر).(و وضو بگیر و از پلیدی دور شو).
- خیلی حریص برای انبارکردن مواد غذایی در هنگام بحران ، که در آیه 6 ذکر شده است: (ولا تمنن تستكثر).(و هنگام بخشش فراوان، بر مردم منت مگذار).
- # صبر برای این مصیبت ، به ویژه در موارد مرگ ، در آیه 7 ذکر شده است: (ولربّك فاصبر).
(و برای رضای خدا صبور باش).
مردم در این زمان خاص دلیل انتشار این ویروس در جهان را می پرسند!!!؟
جواب در این آیات سوره مدثر
مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ ٤٢ قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ ٤٣ وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ ٤٤ وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ ٤٥ وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ٤٦ حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ ٤٧﴾
چه چیز شما را به بلا مبتلا کرد ﴿۴۲﴾ گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم. ﴿۴۳﴾ و بینوا (یان) را طعام نمیدادیم. ﴿۴۴﴾ و پیوسته همراه یاوهگویان (و اهل باطل) همصدا میشدیم. ﴿۴۵﴾ و همواره روز جزا را تکذیب میکردیم. ﴿۴۶﴾ تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد. ﴿۴۷﴾
یک بار مراجعه کنید به تفسیر سوره مدثرـ
ـــــــــــــــــــــــــــ
این حقیقت را پنهان نکنید وشیر کند
ـــــــــــــــــــــ
انوار اسلام
Tuesday, March 17, 2020
معلومات اسلامی
در روایات اسلامی چندین بار از این ستارهٔ دنباله دار سخن به میان آمده و پیامبر اسلام(ص) نیز مفصّل درباره آن در حدیثی طولانی، اشاره نموده که نشان میدهد موضوع از اهمّیتی خاص برخوردار است؛
پیامبر(ص) فرمودند: هرگاه در ماه رمضان صدای صیحه بلند شد پس در شوّال جنگ آغاز می گردد. گفتیم: ای رسول خدا، صدای بلند چیست؟ فرمود: «صدای شدید فرو افتادن چیزی است در ماه رمضان، در شب جمعه ای، در سالی پر از زلزله ها که خوابیده را بیدار می کند، ایستاده را مینشاند و دختران جوان را از سراپرده هایشان بیرون میآورد.
بنابراین، هرگاه نماز صبح روز جمعه را خواندید، داخل خانه هایتان شوید، درها را ببندید، خود را بپوشانید و گوش هایتان را بگیرید. هرگاه آن بانگ بلند را احساس کردید، برای خدا به سجده در افتید و بگویید: “سُبحان القدّوس، سُبحان القدّوس، ربّنا القدّوس”. زیرا هر کس چنین کند، نجات مییابد و هر کس چنین نکند، نابود میشود.
در روایتی دیگر آمده است:
طلوع ستارهای درخشان در سمت مشرق است که همچون ماه میدرخشد سپس دو جانب آن خم گردد به طوری که گوییٰ دو جانب آن میخواهند به همدیگر متّصل شوند. سپس پدید آمدن سرخی در آسمان است که در فضا پراکنده گردد.
در روایتی هم رسول خدا(ص) فرمودهاند: هرگاه شب نیمه رمضان شب جمعه باشد، از آسمان صدایی خواهد بود که بر اثر آن هفتاد هزار نفر بیهوش، هفتاد هزار نفر گنگ و هفتاد هزار دوشیزه، پرده هایشان شکافته می شود
گفتند: ای رسول خدا، پس چه کسی سالم میماند؟
فرمود: “کسی که در خانهاش بماند و به سجده پناه بَرَد و بلند تکبیر بگوید”
گفتنی است، حادثه یادشده، در روز جمعه نیمه رمضان، تقریباً هنگام طلوع آفتاب یا کمی پس از آن، به وقت عربستان سعودی، رخ می دهد. البتّه چنین به نظر میرسد، اقدامات احتیاطی که پیامبر اسلام(ص) به آنها اشاره فرموده است، بیشتر متوجّه مردم مشرق زمین، خصوصاً ساکنان «خاورمیانه»، می شود.
در روایات اسلامی و قرآنکریم به صراحت از آخرالزّمان و برخورد ستارهگان با یکدیگر و تیره شدن آفتاب و به هم خوردن نظم سیّارات و زلزله های شدید و آتشفشان به عنوان دلایلی برای نزدیکی قیامت یاد شده است؛
امّا بر اساس روایات در هنگام ظهور و قبل ازآن نیز از برخورد دنباله داری به زمین یاد شده که موجب کشته شدن عدّه زیادی میگردد ولی پایان جهان نیست و ضمن اینکه تاریخی برای آن تعیین نشده است.
در قرآنِکریم، در سوره ای “طارق”؛
به طارق قسم یاد شده و آن را ستاره ثاقب لقب دادهاند. در تفسیر این سوره آمده است که: طارق همان ستاره دنباله داری است که در آخرالزّمان به زمین نزدیک میشود و با زمین برخورد می کند. منظور از طارق، رَوِنده در شب یا کوبنده شب است، که در قرآنکریم به آن قسم یاد شده و ستاره درخشانی است که نور آن بسیار با نفوذ و زیباست؛
ثاقب به معنای فرو رونده و نفوذ کننده است، ظهور این ستاره دلیلی بر نزدیکی آخرالزّمان بوده و در انتهای سوره نیز به کافران هشدار داده شده است.
- آیا طارق یکی از پنج صیحه است؟
اگر در متن روایات دقّت کنیم، میبینیم که به چرخش این ستاره دنبالهدار در فواصل معیّن زمانی اشاره شده و از جمله، حوادث با آن، طوفان و هلاکت قوم نوح(ع) و سپس هلاکت قوم ابراهیم(ع)، قوم لوط(ع) در زمان حضرت ابراهیم(ع) میزیسته و حضرت لوط(ع) را در این قوم ترویج مینموده که با افزایش گناهان و اصرار بر آن، این قوم با یک صیحه هلاک شده اند.” و بار دیگر این ستاره دنباله دار در زمان حضرت موسی(ع) و نابودی قوم فرعون ظاهر شده و آخرین بار طبق این روایت در زمان شهادت حضرت یحیی(ع) بوده است. بنابراین می توان گفت که این ستاره در فواصل زمانی مختلف از نزدیکی زمین عبور و باعث پیدایش حوادثی در زمین میگردد.
از جمله این حوادث زلزله، آتشفشان، بارندهگی های شدید و سِیل است که در نهایت منجر به مرگ عدّه زیادی از مردم خواهد شد و تأکید بر این است که آزمایشی برای مؤمنان و عذابی برای کافران است و در قرآن از آن با نام صیحه یاد شده است.
در سقوط بخشی از این ستاره، عدّه زیادی کشته شده و عدّه زیادی کر، گنگ و کور می گردند. در روایت رسیده از رسول خدا(ص)، از ایشان سؤال میشود که در آن زمان ما را به چه امر میفرمایید؟ و حضرت پاسخ می دهند: “صدقه بدهید و بر شماست نماز، تسبیح، تکبیر و قرائت قرآن در آن هنگام.”
سپس پرسیده میشود که چه علامتی برای آن است که ( صیحه) وقت دیگری از سال نباشد؟
و حضرت می فرمایند: “اگر نیمه ماه مبارک رمضان گذشت و این اتّفاق نیفتاد، در آن سال ایمن هستید.”
در اینجا پیامبر(ص) توصیه میفرمایند که برای ایمنی از این واقعه، به منزل بروید و تمام درها و پنجره ها را محکم ببندید و لباس ضخیم بپوشید یا خود را با پارچه یا پوشش ضخیمی بپوشانید و گوش های خود را محکم بگیرید (ببندید) و به تسبیح، نماز جماعت و سجده طولانی مشغول گردید.
حالت سجده، بهترین حالت برای جلوگیری از بیهوشی و مرگ در موقع خوف شدید است و این امر اثبات شده است. در هنگام خوف شدید تغییراتی در جسم انسان صورت می گیرد، مثل: عرق کردن، لرزش بدن و تغییراتی نیز در باطن جسم صورت می گیرد که عبارت است از: ترشّح هورمون های مختلف، از جمله آدرنالین، که موجب بسته شدن رگ های خونی و جریان خون در بدن می شود.
و خصوصاً در مناطق بالاتر بدن مثل سر، موجب می شود خون به مغز نرسد. میزان هورمون بستگی به میزان ترس و خوف دارد و در حالت ترس شدید، به طور کلّی مانع رسیدن خون به مغز شده که در نتیجه احساس سرگیجه و سپس بیهوشی و در نهایت سکته مغزی و اغماء و مرگ خواهد شد.
اگر انسان در این وضعیّت در حالت سجده باشد، مغز پایین تر از سطح قلب قرار خواهد گرفت و همین طور سایر اعضای بدن در حالت ارتفاع کمتر از قلب قرار گرفته و خون با فشار بیشتر به همه اعضای بدن و از جمله مغز می رسد و چون سر پایین تر از اعضای بدن قرار دارد، خون با فشار به مغز می رسد و مانع از بسته شدن رگ های مغز در اثر تنگی عروق خواهد شد و در نهایت مانع از بیهوشی و اغماء و مرگ مغزی می گردد. بنابراین تنها راه مصونیت در حالت ترس شدید، سجده است و این نماز و سجده تنها از سنّت های اسلامی و از معجزات پیامبر اعظم(ص) است. ضمن اینکه یاد خدا و تمرکز بر ذکر، موجب آرامش انسان می گردد؛ “الا بذکر الله تطمئنّ القلوب” و از ترشّح هورمون های اضافی در بدن جلوگیری می کند و جریان خون را به حالت عادّی باز می گرداند. هنگام سجده همچنین بارهای الکترو مغناطیسی جمع شده در بدن، دفع می گردد.
نکته دیگر این است که در حالت سجده، انسان رو به قبله است و در این حالت، مدارهای مغناطیسی زمین با جسم هماهنگ شده و احساس آرامش همراه با تنظیم جریان خون در بدن اتّفاق می افتد و در تنظیم ضربان قلب مؤثّر است.
سپس گفته شده است، در هنگام آشکار شدن ستاره طارق ذکر “سبحان القدّوس سبحان القدّوس ربنّا القدّوس” را تکرار کنید.
تسبیح و ذکر، غذای روح و مایه آرامش انسان در هنگام خوف شدید است. تسبیح، غذا و دوای مؤمن است و تنها غذای جسم در هنگام سجده و نماز است همان طور که گفته شده، تسبیح، غذای فرشتگان در آسمان هاست. تسبیح موجب تقویت جسم است و همان طور که پیامبر اکرم(ص) به حضرت فاطمه(س)، هنگامی که از ضعف جسمی و خستگی در انجام امور منزل شکایت کردند، فرمودند: «بهترین خدمتکار و کمک برای تو را معرفی کنم؟ وقتی به رختخواب می روی 33 بار سبحان الله و 33 بار الحمد لله و 34 بار الله اکبر بگو.
در روایتی دیگر از پیامبر اسلام(ص) داریم که می فرمایند: “در سه سال قحطی و گرسنگی هنگام خروج دجّال، طعام و غذای شما تسبیح و تقدیس است و این مؤمنان را کفایت می کند از غذا و آب و در آن روز تکبیر و تسبیح و تحمید به جای غذا، خواهد بود.”
امّا اینکه بر این موضوع تأکید شده که نماز صبح را در مسجد و به جماعت بخوانند، علّت آن مصون ماندن از وسوسه های شیطان است، زیرا در جماعت، انسان اعتماد به نفس بیشتری داشته و شیطان بر او مسلّط نمی شود و در حالت ترس و خوف شدید شیطان بر انسان مسلّط می گردد؛ بنابراین توصیه شده که نماز را به جماعت و در مسجد برگزار کنید و همین اتّحاد در جماعت، ایمان را در دل ها محکم کرده و اعتماد به نفس داده و از شدّت خوف و ترس انسان می کاهد. در نهایت چنانچه عمر انسان به آخر رسیده باشد، بهترین حالت لقای پروردگار، سجده است
